Από τον Εθνικό Διχασμό στην Τριανδρία Θεσσαλονίκης...

(Η τριανδρία της Θεσσαλονίκης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο ναύαρχος Κουντουριώτης, ο στρατηγός Δαγκλής)

Ο Εθνικός Διχασμός (1914-1917) υπήρξε μία σειρά γεγονότων που επικεντρώνονται στη διένεξη μεταξύ του τότε πρωθυπουργού της Ελλάδας, Ελευθερίου Βενιζέλου και του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ σχετικά με την είσοδο ή μη της Ελλάδας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα κύρια γεγονότα της διένεξης αφορούν διαδοχικά την παραίτηση του Βενιζέλου, τη δημιουργία ξεχωριστού κράτους με πρωτοβουλία του στην Βόρεια Ελλάδα με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη και την εκδίωξη του Κωνσταντίνου από την Ελλάδα μετά από παρέμβαση των δυνάμεων της Αντάντ. Η διένεξη αυτή χώρισε την χώρα σε δύο διαφορετικά στρατόπεδα και προκάλεσε εξαιρετικά βαθύ χάσμα στην ελληνική κοινωνία. Οι επιπτώσεις του χάσματος παρέμειναν ως το τέλος της δεκαετίας του '30. Ορισμένοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι και η Μικρασιατική καταστροφή μετέπειτα, ήταν απόρροια του Εθνικού Διχασμού.

Ως κύριο αίτιο του Εθνικού Διχασμού θεωρείται η διαμάχη μεταξύ Ε. Βενιζέλου και βασιλιά Κωνσταντίνου. Ο Ε. Βενιζέλος επεδίωκε την έξοδο της Ελλάδας στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ. Οι Αγγλογάλλοι όμως απέβλεπαν στη συμμαχία ή ουδετερότητα της Βουλγαρίας και της Τουρκίας και απέρριπταν, προς το παρόν, τις προτάσεις του Βενιζέλου. Η προσπάθεια της Αντάντ να συμφιλιώσει Σερβία, Βουλγαρία, Τουρκία και Ελλάδα και να δημιουργήσει ένα συνασπισμό στα Βαλκάνια για το συμφέρον της απέτυχε. Παρά ταύτα οι Αγγλογάλλοι δεν κατάφεραν να αποτρέψουν την είσοδο στον πόλεμο της Τουρκίας αρχικά και της Βουλγαρίας αργότερα, στο πλευρό των Αυστρογερμανών. Στη φιλοαντατική πολιτική του Βενιζέλου θα εναντιωθεί το Παλάτι, όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός ζήτησε να συμμετάσχει η Ελλάδα στο πλευρό των Συμμάχων στην επιχείρηση των Δαρδανελίων (Φεβρουάριος 1915). Η διαφωνία μεταξύ βασιλιά και πρωθυπουργού οδήγησε στην παραίτηση της Κυβέρνησης Βενιζέλου την 21η Φεβρουαρίου 1915. Στις εκλογές του Μαΐου η λαϊκή ετυμηγορία επανεκλέγει τον Βενιζέλο, ο οποίος με τη νέα εκλογή του επαναλαμβάνει τη δέσμευση που είχε αναλάβει η Ελλάδα ως σύμμαχος απέναντι στη Σερβία, εάν δεχθεί εκείνη επίθεση της Βουλγαρίας. Τα Ανάκτορα ανένδοτα εμμένουν στις θέσεις τους, πράγμα που οδηγεί τον Έλληνα Πρωθυπουργό σε νέα παραίτηση και αποχή του κόμματός του από τις εκλογές της 6ης Δεκεμβρίου 1915.

Στις 16 Αυγούστου 1916 γίνεται το κίνημα της Εθνικής Αμύνης στη Θεσσαλονίκη που το υποστηρίζει ο συμμαχικός στρατός που έχει στο μεταξύ αποβιβαστεί στη Θεσσαλονίκη. Ο Βενιζέλος αργεί αλλά τάσσεται με το κίνημα και στις 26 Σεπτεμβρίου μεταβαίνει στα Χανιά, όπου και σχηματίζει προσωρινή κυβέρνηση με αρχικά μέλη την τριανδρία, αποτελούμενη από τον ίδιο, το ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη και το στρατηγό Παναγιώτη Δαγκλή και από εκεί μεταβαίνει στη Θεσσαλονίκη. Στην απόφαση του Βενιζέλου συνετέλεσε και η εισβολή των Γερμανοβουλγάρων στην Ανατολική Μακεδονία και η αιχμαλωσία και μεταφορά στη Γερμανία του Δ΄ Σώματος Στρατού με την ανοχή της φιλοβασιλικής κυβέρνησης. Η Ελλάδα το 1916 είχε κοπεί στα δύο: Από τη μια μεριά, το κράτος της Θεσσαλονίκης που περιλάμβανε τη Μακεδονία, την Κρήτη και τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, αποφάσιζε να διενεργηθεί στρατολογία σε μεγάλη κλίμακα και οργάνωνε τη μεραρχία του Αρχιπελάγους και κατόπιν τις μεραρχίες Κρήτης και Σερρών. Από την άλλη μεριά, η κυβέρνηση των Αθηνών αντιπαρατασσόταν στους οπαδούς του Βενιζέλου με τους απολυθέντες στρατευσίμους ("επιστράτους") που είχε οργανώσει ο Ιωάννης Μεταξάς σε παρακρατικές ομάδες. Στην προσπάθεια των Συμμάχων να θέσουν υπό τον έλεγχο τους τη νότια Ελλάδα, τα Γαλλικά θωρηκτά έμπαιναν στον Πειραιά και αποβίβαζαν 3000 άνδρες, ενώ βομβάρδιζαν περιοχές της Αθήνας γύρω από το Στάδιο και κοντά στα Ανάκτορα.

"Της Αμύνης τα Παιδιά" τραγούδι του 1916 για την Τριανδρία και το Κίνημα της Αμύνης του Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη

Ο Ανδρέας Λεντάκης... ένας μεγάλος Έλληνας

Έλληνας της διασποράς με ρίζες από την Κάρπαθο και την Κρήτη. Γεννήθηκε το 1935 στην Αντίς Αμπέμπα της Αιθιοπίας, όπου και τελείωσε το Γυμνάσιο το 1953 έχοντας αριστεύσει. Tο ίδιο έτος ήρθε στην Ελλάδα για πρώτη φορά στα 18 τoυ χρόνια ως αριστoύχoς υπότρoφoς της Ελληνικής Κoινότητας, πρoκειμένoυ να σπoυδάσει στη Φιλoσoφική Σχoλή τoυ Πανεπιστημίoυ Αθηνών. O Ανδρέας Λεντάκης περάτωσε τις σπoυδές τoυ στo Ιστoρικό και Αρχαιoλoγικό τμήμα της Φιλoσoφικής, διακρινόμενoς για την κoινωνική τoυ παρoυσία και τoυς αγώνες του στο φοιτητικό κίνημα. Mιλούσε άπταιστα την αγγλική, γαλλική, ισπανική, ιταλική και αιθιoπική γλώσσα.
Δικά του συνθήματα είναι το 1-1-4 και "15% προίκα στην Παιδεία και όχι στη Σοφία", που σηματοδότησαν μια ολόκληρη εποχή. H πολιτική του δραστηριότητα ξεκινάει με τους αγώνες για το Κυπριακό, την ένταξη και δράση του στην ΕΠΟΝ (1955-1958). Yπήρξε ιδρυτικό μέλος και υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων της ΔΕΣΠΑ (1956-1957).
Γνωστή σε παγκόσμιo επίπεδo είναι η αντιστασιακή δράση τoυ Ανδρέα Λεντάκη, εξαιτίας της έντoνης και θαρραλέας πoλιτικής δραστηριότητας που αναπτύσει απ' την πρώτη στιγμή ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών και που του στοιχίζει τέσσερα χρόνια φυλακής και εξoρίας. Η περίπτωσή του έγινε θέμα συζήτησης τότε στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Για τα βασανιστήρια πoυ υπέστη στην Ασφάλεια και τo αταλάντευτo δημoκρατικό τoυ φρόνημα, o Μίκης Θεoδωράκης έγραψε "τα τραγoύδια τoυ Ανδρέα".
Με τη Μεταπολίτευση υπήρξε ιδρυτικό μέλος της νέας ΕΔΑ και διατέλεσε πρόεδρος του κόμματος από το 1987 έως το 1993. Εξελέγη τρεις κατά σειράν φορές (1978,1982 και 1986) δήμαρχος Υμηττού. Yπήρξε ο εμπνευστής και θεμελιωτής δύο πανελληνίων θεσμών των Κ.Α.Π.Η. (Κέντρα Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων), ιδρύοντας το πρώτο ΚΑΠΗ το 1981 και του Ελεύθερου Ανοιχτού Πανεπιστημίου, που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του '80 στην Eλλάδα και τον ελληνισμό της διασποράς (Bέλγιο, Γερμανία, Kύπρο κ.α.). Δημιούργησε το Θέατρο Bράχων Yμηττού, χωρητικότητας 3000 θέσεων, που μετονομάστηκε αργότερα "Mελίνα Mερκούρη".
Mέλος της Eκτελεστικής Eπιτροπής του Συνασπισμού, αναδεικνύεται βουλευτής του το 1989 και το 1990. Tον Iούλιο του 1993 παραιτήθηκε από βουλευτής και από πρόεδρος της ΕΔΑ και προσχώρησε στο νεοσύστατο κόμμα της Πολιτικής Aνοιξης του Αντώνη Σαμαρά (στη φωτογραφία ο Ανδρέας Λεντάκης με τον Αντώνη Σαμαρά και τον Στέφανο Στεφανόπουλο). Εξελέγη βουλευτής (πρώτος σε σταυρούς) τον Oκτώβριο του 1993 και ήταν κοινοβουλευτικός της εκπρόσωπος. Αναδείχθηκε σε πρώτο ομιλητή της Βουλής την περίοδο από τον Νοέμβιο του 1993 μέχρι και τη διάλυσή της τον Aύγουστο του 1996 με την προκήρυξη νέων εκλογών. O απολογισμός του έργου του (1993-1996) ήταν εντυπωσιακά μεγάλος: 597 ερωτήσεις σε υπουργούς, 73 επίκαιρες ερωτήσεις, 285 αναφορές. Το 1989 προτείνει, με βαθιά δημοκρατική συνείδηση, και μοναδική τόλμη την αποφυλάκιση του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδοπούλου για λόγους ανθρωπιστικούς και πολιτικούς και την ίδια πρόταση επαναλαμβάνει στη Βουλή το 1996.
Tο συγγραφικό του έργο αριθμεί περισσότερα από 30 βιβλία ( ιστορικά, αρχαιολογικά, λογοτεχνικά ( ποίηση ), εθνολογικά και πολιτικά ) καθώς και δεκάδες άρθρα που δημοσιεύθηκαν σε εφημερίδες και περιοδικά.
Πέθανε αιφνίδια το 1997.

Επίσκεψη ΥΕΘΑ κ ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ στο Αρχηγείο Στόλου στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας

Την Τρίτη 18 Μαΐου 2010 ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελος Βενιζέλος συνοδευόμενος από τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ Πτέραρχο Ι. Γιάγκο και τον Αρχηγό ΓΕΝ Αντιναύαρχο Δ. Ελευσινιώτη ΠΝ επισκέφθηκε το Αρχηγείο Στόλου στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας. Πρώτος σταθμός της επίσκεψής του ήταν η ΤΠΚ ΡΟΥΣΣΕΝ όπου ξεναγήθηκε και ενημερώθηκε από τον Κυβερνήτη του πλοίου. Στη συνέχεια επισκέφθηκε το Αρχηγείο Στόλου όπου ενημερώθηκε επί θεμάτων αρμοδιότητας Αρχηγείου Στόλου και Διοίκησης Διοικητικής Μέριμνας Ναυτικού. Ακολούθως μετέβη στο Αμφιθέατρο της Βάσης Υποβρυχίων όπου απηύθυνε χαιρετισμό στο στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό του ΑΣ και ΝΣ. Τέλος επισκέφθηκε την Φ/Γ ΣΑΛΑΜΙΣ όπου ξεναγήθηκε και ενημερώθηκε από τον Κυβερνήτη του πλοίου.
Πηγή: ΓΕΝ

Mariah Carey - Touch My Body

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη...

Η Αλίκη Σταματίνα Βουγιουκλάκη (20 Ιουλίου 1933-23 Ιουλίου 1996), κόρη του Ιωάννη Βουγιουκλάκη και της Αιμιλίας Κουμουνδούρου, υπήρξε μια δημοφιλέστατη ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Γεννήθηκε στο Μαρούσι Αττικής.
Το υποκριτικό της ταλέντο φάνηκε από τα μαθητικά της χρόνια. Το 1952 έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου από την οποία αποφοίτησε με Λίαν Καλώς. Προτού ακόμη αποφοιτήσει από τη Σχολή ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της από το θέατρο και από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 άρχισε να εμφανίζεται στον κινηματογράφο σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Σύντομα καθιερώθηκε στο χώρο και λόγω της εξαιρετικής δημοτικότητας που απέκτησε στο ευρύ κοινό ονομάστηκε (από τον Φιλοποίμενα Φίνο αρχικά) Εθνική Σταρ της Ελλάδας. Το 1960, της απονεμήθηκε το 1ο Βραβείο ερμηνείας Α' Γυναικείου ρόλου στο Α' Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία της στην κινηματογραφική ταινία Μανταλένα, σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου.
Ο Μάριος Πλωρίτης υπήρξε σύντροφος της. Στις 18 Ιανουαρίου 1965 παντρεύτηκε με το Δημήτρη Παπαμιχαήλ, συμφοιτητή της στη Δραματική Σχολή και στις 4 Ιουνίου 1969 γεννήθηκε ο γιος τους, Γιάννης. Στις 5 Ιουλίου 1975, οι δύο ηθοποιοί πήραν διαζύγιο. Μαζί πρωταγωνίστησαν σε πολλά κινηματογραφικά και θεατρικά έργα, από τα πιο εμπορικά και πετυχημένα στην ιστορία του ελληνικού θεάματος.
Η σημαντική εμπορική κάμψη που σημείωσε από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο ελληνικός κινηματογράφος ώθησε τη Βουγιουκλάκη να ασχοληθεί σχεδόν αποκλειστικά με το θέατρο. Το 1975 έφερε στην Ελλάδα τα μιούζικαλ, με το έργο του Νιλ Σάιμον "Καμπίρια". Ανέβασε επίσης με μεγάλη επιτυχία και άλλα έργα του είδους, όπως το "Καμπαρέ", τη "Τζούλια" και την "Εβίτα" με τελευταίο το μιούζικαλ "Η μελωδία της ευτυχίας".
Τελευταίος σύντροφος της ζωής της για μια δεκαετία (1986 - 1996) ήταν ο ηθοποιός Κώστας Σπυρόπουλος. Πέθανε στις 23 Ιουλίου 1996 στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών μετά από σύντομη μάχη με τον καρκίνο. Η σορός της τέθηκε σε διήμερο λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών. Στις 25 Ιουλίου 1996 η νεκρώσιμη ακολουθία εψάλη στον Καθεδρικό Ναό Αθηνών και η ταφή της πραγματοποιήθηκε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών δημοσία δαπάνη, παρουσία πολλών συναδέλφων της αλλά και απλού κόσμου παρά την αποπνικτική ζέστη που επικρατούσε.

Παλαίες εποχές: Η Κυρά Φροσύνη...

Η Κυρά Φροσύνη, (Ευφροσύνη Βασιλείου), ήταν ιστορικό πρόσωπο που τ' όνομά της συνδέθηκε με την ιστορία του Αλή Πασά των Ιωαννίνων. Ήταν σύζυγος του εμπόρου και προκρίτου των Ιωαννίνων Δημητρίου Βασιλείου και ανιψιά του Μητροπολίτη Λάρισας Γαβριήλ Γκάγκα.
Η Φροσύνη φημίζονταν για την ομορφιά της, το γένος της και τη μόρφωσή της. Επωφελούμενη της αποδημίας του συζύγου της στη Βενετία, άρχισε ν' αναζητά ερωτικούς συντρόφους, μεταξύ των οποίων ήταν και ο γιος του Αλή Πασά Μουχτάρ, ο οποίος μάλιστα σ΄ ένδειξη μεγάλης ικανοποίησης από τον έρωτά της, της πρόσφερε το δακτυλίδι του, που του είχε κάνει δώρο η σύζυγός του. Κατά τον χρόνο όμως που ο Μουχτάρ στάλθηκε από τον πατέρα του, κατά διαταγή του Σουλτάνου, εναντίον κάποιου αποστάτη στην Αδριανούπολη, η Φροσύνη αναγκάσθηκε λόγω οικονομικών δυσκολιών να πωλήσει το δακτυλίδι σε κάποιον χρυσοχόο της πόλης. Εκείνος με τη σειρά του προσπάθησε να το πωλήσει στη σύζυγο του Μουχτάρ. Έτσι αποκαλύφθηκε η όλη ιστορία που κατά τα οθωμανικά τότε έθιμα κρίθηκε μοιχεία με προβλεπόμενη ποινή αυτή του θανάτου.
Στη συνέχεια η σύζυγος του Μουχτάρ έσπευσε και ανήγγειλε στον πεθερό της Αλή πασά το γεγονός ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία της αντίζηλου της. Πράγματι ο Αλή Πασάς προκειμένου να μη εκθέσει άλλον στη εκδίκηση με την επάνοδο του Μουχτάρ μετέβη ο ίδιος νύκτα με συνοδεία στην οικία της Φροσύνης διατάζοντας τη μεταγωγή και τη φυλάκισή της. Την ίδια νύκτα συνελήφθησαν και 16 ακόμα γυναίκες των Ιωαννίνων για τις οποίες υπήρχαν στοιχεία για την ηθικά επιλήψιμη διαγωγή τους. Και για τις δεκαεπτά γυναίκες αποφασίσθηκε ο δια πνιγμού θάνατός τους στη λίμνη των Ιωαννίνων, με ταυτόχρονη σφράγιση των σπιτιών τους και δήμευση των περιουσιών τους. Μάλιστα τα δύο μικρά τέκνα της Φροσύνης εγκαταλείφθηκαν κυριολεκτικά στο δρόμο χωρίς να τολμά κανείς να τα πάρει σπίτι του, από φόβο προς τον Αλή.
Η απόφαση αυτή του Αλή Πασά εκτελέστηκε στις 11 Ιανουαρίου του 1801. Όμως μία μέρα πριν την εκτέλεση, ο θείος της Φροσύνης, Μητροπολίτης Γαβριήλ, προσπάθησε με πλούσια δώρα να ζητήσει τη συγχώρεση της Φροσύνης από τον Αλή Πασά. Εκείνος το μόνο που δέχθηκε ήταν να επιτρέψει την προστασία των παιδιών της Φροσύνης από τον ίδιο τον Μητροπολίτη προκειμένου να τύχουν ηθικής ανατροφής.
Όταν τα πτώματα της Φροσύνης και των άλλων 16 γυναικών εκβράστηκαν στην ακτή παραλήφθηκαν και κηδεύτηκαν, ενώ το πτώμα της Φροσύνης θάφτηκε στο Μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων. Η Μητρόπολη Ιωαννίνων έσπευσε μάλιστα με επικήδειες τιμές να αναγορεύσει τα λείψανα αυτών σε "καλλιμάρτυρες". Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ίσως την προσπάθεια που κατέβαλε ο τότε Μητροπολίτης προκειμένου οι γυναίκες αυτές και προ πάντων η Φροσύνη να θεωρηθούν θύματα του τυράννου και όχι κατάδικοι ηθικής παρανομίας, και να τύχουν συμπάθειας από το λαό.

ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΝΤΖΗ ΑΡΒΕΛΕΡ

Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926. Μετακόμισε στη Γαλλία το 1950.
Αποτέλεσε την πρώτη γυναίκα πρόεδρο του τμήματος Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης το 1967 και την πρώτη γυναίκα πρύτανη του Πανεπιστημίου της Σορβόνης στην 700 χρόνων ιστορία του το 1976, όπως και πρύτανης του Πανεπιστημίου της Ευρώπης.
Διετέλεσε Διευθύντρια του Κέντρου Ιστορίας και Πολιτισμού του Βυζαντίου και της Χριστιανικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris 1, εξελέγη Αντιπρύτανις του Πανεπιστημίου της Σορβόνης (1970-1973) και το 1976, Πρύτανις. Εκεί γνώρισε τον σύζυγό της και αξιωματικό του Γαλλικού Στρατού, Ζακ Αρβελέρ (Jacques Ahrweiler), με τον οποίον απέκτησε μια κόρη.
Είναι Πρόεδρος, μεταξύ άλλων, του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου, της Επιτροπής Ηθικής του Εθνικού Κέντρου για την Επιστημονική Έρευνα (Γαλλία), του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου των Δελφών (Ελλάδα) και Επίτιμη Πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Βυζαντινών Σπουδών. Επίσης, διετέλεσε Πρόεδρος του Πανεπιστημίου Παρισίων, Πρύτανις των Πανεπιστημίων των Παρισίων, και Πρόεδρος του Κέντρου Georges Pompidou- Beaubourg.

Παλαιές εποχές: Η Μαρία Πενταγιώτισσα...

Η Μαρία η Πενταγιώτισσα ήταν λαϊκή ηρωίδα που έζησε στα τέλη του 19ου αιώνα στην ορεινή Φωκίδα. Το πραγματικό της όνομα ήταν Μαρία Δασκαλοπούλου και το όνομα Πενταγιώτισσα το όφειλε στον τόπο καταγωγής της, το χωριό Πενταγιοί.
Η Μαρία Πενταγιώτισσα ήταν ιδιαίτερα όμορφη και δυναμική γυναίκα για τα δεδομένα της εποχής της. Συμβούλευε τις γυναίκες και κυρίως τα κορίτσια του χωριού της να διεκδικούν ίσα δικαιώματα με τους άνδρες. Η Μαρία από μικρή άρχισε να δείχνει σημεία ζωηρής και ανυπόταχτης καλλονής. Σ’ όλο το χωριό είχε γίνει ονομαστή για τα μάτια της, τα «μεγάλα κρασογάλανα μάτια» που ετόξευαν στον ατενίζοντα αυτά κάποιο ρεύμα που θάμπωνε και μάγευε σαν τα μάτια της Γοργόνας. Με τον καιρό η Μαρία εμέστωσε σε αδρή κοπέλλα με θαυμασία κορμοστασιά, με εύγραμμα στήθη, ενώ το θείο πρόσωπό της έλαμπε σαν ήλιος. Και τα παλληκάρια του χωριού άρχισαν να δαιμονίζονται γι’ αυτή. Ο δρόμος από τον οποίον θα περνούσε η Μαρία για να φτάσει στη βρύση θα ήταν πάντα πιασμένος από τους νέους ερωτευμένους που περίμεναν το πέρασμά της. Τη νύχτα γύρω από το σπίτι της αντηχούσαν περιπαθή τραγούδια και τις Κυριακές, στο χοροστάσι, τα παλληκάρια εμάλωναν ποιο να πρωτοπιάσει στο συρτό το χέρι της Μαρίας
Αυτό όμως που εξόργησε την συντηρητική κοινωνία του χωριού της ήταν ότι ερωτεύτηκε έναν νέο του χωριού, τον Δημήτρη Τουρκάκη και δεν κράτησε κρυφό τον έρωτά της. Ο Τουρκάκης ήταν παλληκάρι με αρκετή περιουσία, ένας από τους καλύτερους υποψηφίους γαμπρούς του χωριού. Πολλές λυγερές τον εκαμάρωναν για άντρα τους, περισσότερο όμως η Τασούλα, εξαδέλφη της Μαρίας. Και όταν η Μαρία παρασυρομένη από το πάθος της εξεμυστηρεύθη στην εξαδέλφη της τις σχέσεις της με τον Τουρκάκη και το σχεδιαζόμενο γάμο τους, η Τασούλα εμάνιασε και ορκίστηκε να εμποδίσει με όλα τα μέσα την ένωσή τους. Και επειδή άλλον τρόπο καταλληλότερο δεν είχε, ανεκοίνωσε στο Θανάση, τον αδελφό της Μαρίας, τους κρυφούς έρωτές της. Αυτό την έφερε σε σύγκρουση με την ανδροκρατούμενη κοινωνία του χωριού των Πενταγιών και ο αδερφός της της άσκησε μεγάλη πίεση. Το αποτέλεσμα ήταν να δολοφονηθεί ο αδερφός της από τον Δήμήτρη Τουρκάκη. Μετά τη θανάτωση του μοναδικού προστάτη της και αδελφού της από τον αγαπημένο της, παντρεύτηκε τον χήρο Γεώργιο Αρμάο στο διπλανό χωριό Παλαιοκάτουνο (Κροκύλειο), του ανέθρεψε και μόρφωσε τα 4 παιδιά του από προηγούμενο γάμο, τους έδωσε σωστές αρχές και πέθανε το 1896 σε ηλικία 60 ετών(Εφημερίδα Εστία).
Η ιστορία της έγινε ζωντανός θρύλος και έφτασε μέχρι τα πέρατα του κόσμου. Η περίπτωση της θρυλικής Μαρίας Πενταγιώτισσας απασχόλησε όλα τα είδη του λόγου (θέατρο, επιθεώρηση, ποίηση, κινηματογράφο, μουσική, σάτιρα) και στο όνομά της λειτούργησαν εφημερίδες και συστήθηκαν εξωραϊστικοί Σύλλογοι. Με το όνομα της Μαρίας Πενταγιώτισσας ο Εθνικός Ποιητής Κωστής Παλαμάς δημοσίευσε στη συλλογή "Τα μάτια της ψυχής μου" πολύστιχο ποίημα στο οποίο ύμνησε τα χαρίσματά της και εμμέσως παρομοίασε τα κάλη και τις χάρες των ωραίων γυναικών με αυτά της Μαρίας . Το ποίημα αυτό αφιέρωσε στον Ανδρέα Καρκαβίτσα.
Οι συμπατριώτες της, για να τη στιγματίσουν και για να παραδώσουν στο αιώνιο ανάθεμα τα κακουργήματά της, έκαμαν ευθύς το τραγούδι της. Το δημοσιεύουμε ολόκληρο, γιατί μόνο λίγοι το ξέρουν:

Στα Σάλωνα σφάζουν τραγιά και στο Χρισσό κριάρια
Και στης Μαρίας την ποδιά σφάζονται παλληκάρια.

Κλείσε τα παραθύρια σου και σκέπασ’ τη φωτιά σου
Να μη φανεί ο ασίκης σου, όπ’ έχεις στην ποδιά σου.

Τι ’ ν’ το κακό οπώ’ καμες στο δόλιο το Θανάση;
Τον αδελφό σου σκότωσες, τον Τούρκο για να πάρεις.

Στον Κάρκαρο τον έριξες, στον Κάρκαρο τον ρίχνεις.
Κανείς δεν κάνει απόφαση να μπει για να τον βγάλει.

Ο Γιάννης κάνει απόφαση να μπει για να τον βγάλει.
Παίρνει πεντάδιπλα σχοινιά με δεκοχτώ φανάρια.

Σαν μπήκε και τον έβγαλε στο αίμα βουτημένον
Και η Μαρία λιγοψυχά και πέφτει να πεθάνει.

-Τίνος τα λες αυτά Μαριά και Τουρκοπιστωμένη;
Εσύ ’σουν που τον σκότωσες και τώρα θα τον κλάψεις;

Η ηθική διάσταση της ελληνικής οικονομικής κρίσης – έργο τιτάνειο ή σισύφειο;

Πολλά έχουν ήδη γραφτεί στον ελληνικό και διεθνή τύπο για το “ελληνικό πρόβλημα” και πολλοί αναλυτές, καλόπιστοι και μη, έχουν προσπαθήσει να φωτίσουν τις πολύμορφες και εν πολλοίς πρωτόγνωρες πτυχές του. Οι αιτιάσεις για κερδοσκοπία εκ μέρους ορισμένων μεγάλων τραπεζικών οργανισμών ή ακόμα και για πολιτικά παρακινούμενη επίθεση εναντίον της ευρωζώνης επέτειναν την σύγχυση που συνεχίζει να υπάρχει όχι μόνο ανάμεσα στους απλούς πολίτες αλλά και στα υψηλά κλιμάκια της Αθήνας και των Βρυξελλών.
Η αλήθεια είναι ότι όλος αυτός ο καταιγισμός αναλύσεων και απόψεων και κατηγοριών και συνομωσιολογίας έχει προκαλέσει περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις.

1. Αφού δεν μπορεί να φταίει το ελληνικό DNA για τα ανακριβή στοιχεία των ελληνικών στατιστικών τότε ποιος φταίει; Οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις ή τα ευρωπαϊκά όργανα που δεν έκρουσαν εγκαίρως τον κώδωνα του κινδύνου ή εν πάσει περιπτώσει δεν τον έκρουσαν αρκούντως ηχηρά;

2. Είναι άραγε ελληνική ιδιαιτερότητα συνυφασμένη με τις αδυναμίες του πολιτικού και κοινωνικού μας συστήματος το ότι δεν μπορέσαμε να ξεφύγουμε από τα συνεχή υψηλά ελλείμματα και κατά συνέπεια από τα υπέρογκα χρέη του δημοσίου ή είναι αναπόφευκτο αποτέλεσμα της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης η οποία προσπαθεί να βάλει στο ίδιο κρεβάτι του Προκρούστη οικονομίες και κοινωνίες τόσο διαφορετικές όσο η γερμανική και η ελληνική;

3. Αν πράγματι υπάρχει κάποιο συστημικό πρόβλημα στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση τότε ποια είναι η λύση; Φυγή προς τα εμπρός με μεγαλύτερη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στα ευρωπαϊκά όργανα για φορολογική και δημοσιονομική πολιτική; Θα αρκούσαν απλώς πιο συστηματικοί έλεγχοι; Μήπως το ευρώ δεν μπορεί να επιβιώσει παρά σε μια πολύ πιο αναπτυγμένη πολιτική Ένωση, που προς το παρόν μοιάζει ανέφικτη;

4. Το συγκεκριμένο και άμεσο ελληνικό πρόβλημα είναι προτιμότερο να λυθεί με μέτρα της ευρωζώνης ή με παρέμβαση του ΔΝΤ ή με συνδυασμό των δύο όπως αποφάσισε η Σύνοδος Κορυφής; Η ευρωπαϊκή λύση θεωρείται μεν πιο ήπια αλλά ίσως να μην είναι. Δεν έχουμε ακούσει κανένα επιχείρημα που να λέει ότι η προσαρμογή με όρους ΔΝΤ θα είναι πιο επώδυνη. Μήπως ακόμα μια φορά είμαστε αιχμάλωτοι των ιδεοληψιών μας; Μήπως μια ευρωπαϊκή λύση ενέχει τον κίνδυνο να μας εμπλέξει σε πολιτική περιπέτεια με τους εταίρους μας σε περίπτωση που η Ελλάδα δεν μπορέσει εκπληρώσει τους όρους μιας ευρωπαϊκής υποστήριξης ή σε περίπτωση που η λαϊκή αντίδραση για την αναπόφευκτη λιτότητα μετατραπεί σε αντιευρωπαϊκό ρεύμα; Ο σάλος με την Αφροδίτη της Μήλου στο εξώφυλλο του FOCUS είναι μια μικρή γεύση του τι μπορεί να ακολουθήσει.

5. Είναι άραγε αρκετό να δοθεί στήριξη ώστε η Ελλάδα να μπορεί να δανείζεται με φυσιολογικά επιτόκια, όπως επανειλημμένα ζητάει ο πρωθυπουργός; Με δεδομένο τον τεράστιο όγκο του χρέους και την μειωμένη ανταγωνιστικότητα μήπως απαιτούνται πιο ριζοσπαστικά μέτρα βοήθειας όπως συνέβη στο παρελθόν με υπερχρεωμένες χώρες όπως το Μεξικό, η Ρωσία, η Αργεντινή, ο Ισημερινός και η Ουρουγουάη; Η κάθε μια περίπτωση των χωρών αυτών αντιμετωπίστηκε με διαφορετικό τρόπο και με διαφορετικά αποτελέσματα, άλλοτε θετικά και άλλοτε όχι.

Το ελληνικό πρόβλημα είναι βεβαίως και ευρωπαϊκό. Και θα γίνεται ολοένα και πιο ευρωπαϊκό όσο η ελληνική κυβέρνηση θα δείχνει σαστισμένη και ανίκανη να το αντιμετωπίσει. Το χειρότερο που θα είχαμε να κάνουμε είναι να προσπαθήσουμε να βρούμε αποδιοπομπαίους τράγους. Στους κερδοσκόπους, που σίγουρα υπάρχουν και θα συνεχίζουν να υπάρχουν ή στην δίκαιη αγανάκτησή μας για την κακομεταχείριση της Αφροδίτης και για τα προσβλητικά σχόλια για τη χώρα μας που δυστυχώς θα συνεχισθούν.
Σε τελική ανάλυση η μεγάλη ευθύνη όλων των Ελλήνων, ευθύνη εθνική, πολιτική αλλά κυρίως ηθική είναι να απαλλάξουμε τις επερχόμενες γενιές από την υποθήκευση του μέλλοντός τους, από τα 300 δις ευρώ δημόσιου χρέους και τα δεκάδες δις ευρώ ετήσιου ελλείμματος. Είναι έργο τιτάνειο. Πρέπει λοιπόν με καθαρό μυαλό και χωρίς ιδεοληψίες να βρούμε τον τρόπο ώστε να μην μετατραπεί σε έργο σισύφειο.

Είναι μυστήρια η χώρα των δακρύων...

Υπάρχουν λάθη που δικαιολογώ και πάθη που συγχωρώ: τα δικά μου!

WINNER

Γεννιέται κάποιος νικητής, δε γίνεται!
Υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται σε αυτό τον κόσμο και δε θέλουν να παλέψουν για τις ιδέες τους, για μια θέση στον ήλιο! Αν όμως δεν παλέψεις για μια θέση στον ήλιο, η θέση θα καταληφθεί!
Η νιότη κι η ευελιξία είναι στο μυαλό. Μην επιτρέψεις να εγκατασταθεί στο σώμα σου ένας γερασμένος άνθρωπος!!!!

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ!!!!!!!

Καλησπέρα στη ΝΥΧΤΑ!!!!!... καλησπέρα στις νύχτες του καλοκαιριού... με φεγγάρι, με βόλτα, με κουβεντούλα, με δράση, με διασκέδαση, με αγωνία, με γέλιο, με πολύ πολύ περπάτημα, με τρέξιμο, με έρωτα και αγάπη...!!!!

Καλησπέρα στα Σαββατόβραδα...!!! ;)

Σε ένα ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΟ που θα περιλαμβάνει τα πάντα και τίποτα!!!! Σε ένα ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΟ γεμάτο με πολλά και διάφορα!!!!!